Cechy drzewa:
W Polsce grujecznik japoński to drzewo do 20 metrów wysokości, a w Japonii rośnie nawet do 30 metrów. Kora w młodości czerwonawa, potem płytko bruzdowana i łuszcząca się, koloru ciemnoszarawego. Cienkie, błyszczące pędy koloru czerwonobrązowego. Na przedwiośniu wrażliwe na przymrozki.
Liście. Liście pojedyncze, naprzeciwległe, okrągłe lub sercowate. Długość liścia do 10 cm, brzeg karbowano-piłkowany. Wiosną listki
koloru brązowawoczerwonego, następnie niebieskawozielone, a na jesieni żółte lub pomarańczowoczerwone. Jedno z piękniej przebarwiających się obcych drzew w naszym klimacie.
Kwiaty. Drzewo dwupienne. Kwiaty czerwonawe, bez okwiatu pojawiają się na wiosnę przed rozwojem liści. Kwiaty męskie składają się prawie wyłącznie z pęczków czerwonawych pręcików i zwisają w pachwinach pączków. Kwiaty żeńskie również w pęczkach, stojące w pachwinach pączków, mają skręcone czerwone znamiona, długości około 1 cm.
Kwitnienie. Kwitnienie rozpoczyna w II dekadzie kwietnia. Kwiaty są wrażliwe na przymrozki.
Owoce. Owocami grujecznika są zielone, rożkowate, wyprostowane mieszki o długości do 2-3 cm. Pozostają na drzewach do późnej jesieni - po opadnięciu liści.
Nasiona drobne, brązowawe i oskrzydlone.
Pochodzenie: Japonia.
Rozmaitości: Łatwo rozmnaża się z nasion i sadzonek zielonych. Bardzo wrażliwy na suszę. Woli stanowiska zacienione. Wymaga żyznych, próchniczych i świeżych gleb. Wytrzymały na niskie temperatury. Opadłe liście wydzielają fantastyczny, cynamonowy i karmelowy zapach pieczonego ciasta.
Drzewa podobne: Popularnych, podobnych drzew brak. Inny gatunek - grujecznik wspaniały ma bardziej okrągławe liście, owoce - strąki też bardziej zaokrąglone.
Lokalizacja zdjęć: Arboretum w Rogowie, Park w Łazienkach w Warszawie, Park w Kołobrzegu, Park w Żelazowej Woli, ogródek autora.
Cechy drzewa:
W Polsce grujecznik wspaniały to drzewo do 10-15 metrów wysokości, a w Japonii nawet do 20 metrów. Kora gładka niełuszcząca się.
Liście.Liście pojedyncze, naprzeciwległe, okrągłe. Długość liścia do 12 cm, brzeg karbowano-piłkowany. Wiosną listki
koloru brązowawo-czerwonego, a na jesieni żółtawe.
Kwiaty. Kwiaty czerwonawe, bez okwiatu, pojawiają się na wiosnę przed rozwojem liści.
Owoce. Owocami są zielone, rożkowate, zaokrąglone mieszki długości 3-4 cm. Pozostają na drzewach do późnej jesieni, nawet po opadnięciu liści. Otwierają się pękając na połowy i wypuszcają drobne, brązowawe i oskrzydlone nasiona.
Pochodzenie: Japonia.
Rozmaitości: Spotykany u nas tylko w kolekcjach dendrologicznych i arboretach. Gatunek został wprowadzony do zachodniej uprawy w 1920 roku dzięki nasionom wysłanym z Uniwersytetu w Tokio do arboretum Arnolda w USA. Jednak drzewa z tego wprowadzenia nie rosną już w tamtym miejscu. Do Europy nasiona z Tokio dotarły w 1928 roku. Jako pierwsze pojawiły się w Ogrodzie Botanicznym w Geteborgu w Szwecji (tam też żadne stare okazy nie dotrwały do dziś), jak i w arboretum w Kórniku w Polsce.
Drzewa podobne: Bardzo podobny do grujecznika japońskiego, ale ma większe, okrągłe liście i bez sercowatych kształtów. Nie przebarwia się tak ślicznie jesienią i nie wydziela wspaniałych aromatów. Posiada rogowato wygięte owoce. Jest bardziej wytrzymały na niskie temperatury.
Lokalizacja zdjęć: Arboretum w Rogowie.