Cechy drzewa: Heptakodium chińskie, to wielopniowe drzewo do 4-5 metrów wysokości. Często spotykane w formie wysokiego krzewu. Kora szaro-brązowa łuszcąca się pasami. Pędy prosto wznoszące się.
Liście. Liście zielone, całobrzegie, podłużne, osadzone na krótkich ogonkach. Blaszka liściowa skórzasta, szerokojajowata, o zaokrąglonej nasadzie, wierzchołek zaostrzony. Liście różnych rozmiarów, mogą osiągać nawet do 15 cm długości i 6-7 cm szerokości. Liście często zwinięte do połowy i zwisające. Liść po środku z charakterystyczną wiązką przewodzącą i dwiema równoległymi po bokach od niej ale w bliskiej odległości.
Kwiaty. Pachnące, miododajne, małe, niepozorne acz urokliwe. Korona kwiatu składa się z 5 wąskich i białych płatków, które w dolnej części zrośnięte są w rurkę.
Kwitnienie. Początek września, czasami aż do października. Jedno z później kwitnących drzew w naszym klimacie.
Owoce. Czerwonawe niełupki otoczone trwałymi działkami kielicha. Bardzo oryginalne i nietypowe. W przypadku ciepłego lata i jesieni dojrzewają u nas w październiku/listopadzie. Ciężkie do rozróżnienia od kwiatów, gdyż na drzewie jesienią potrafią pojawić się zarówno kwiaty, jak i owoce.
Pochodzenie: Chiny.
Rozmaitości: Drzewo zostało odkryte w 1907 roku w Chinach, przez podróżnika i botanika Ernesta Henry'ego Wilsona. Opisane przez Alfreda Rehdera z Arboretum Arnolda Uniwersytetu Harvarda w 1916 roku. Rozpowszechnione początkowo tylko w USA, głównie w arboretach i ogrodach botanicznych. Heptakodium zostało sprowadzone do Europy w latach 80. XX wieku. Od tej pory uprawiane jako roślina ozdobna w prywatnych kolekcjach botanicznych i europejskich arboretach. W Polsce często spotykane i dobrze sobie radzi z naszymi zimami.
Drzewa podobne: Heptakodium kwitnie i owocuje tak oryginalnie, że jest łatwe do rozpoznania - nie ma podobnych gatunków. W czasie bez kwiatów i owoców warto zwrócić uwagę na bardzo charakterystyczną korowinę.
Lokalizacja zdjęć: Arboretum w Powsinie, arboretum w Rogowie, park w Żelazowej Woli, szkółka drzew Drewsmol.