Cechy drzewa:
Jałowiec pospolity to zimozielone, iglaste drzewo lub krzew o kolumnowym pokroju,
a czasami również w formie płaczącej lub płożącej. Wysokość generalnie do 5-6 metrów
choć spotyka się drzewa do 12 metrów wysokości. Korowina w młodości gładka, czerwonawo-brunatna, później szarobrunatna wzdłuż popękana.
Liście. Liście szpilkowate, po trzy w okółku, oddalone od siebie, prosto
odstające, sztywne, kłujące, do 30 mm długości i 2 mm szerokości. Igły zwykle
szarozielone, z wierzchu z szeroką białą wstęgą środkową i wąskimi zielonymi
smugami brzeżnymi.
Kwiaty. Kwiaty rozdzielnopłciowe, rozmieszczone dwupiennie. Pojawiają
się jesienią w pachwinach liści okółków w środkowej części gałązek. Kwiaty
męskie małe, podłużne, żółte, zwykle skierowane skośnie w dół, składają się z licznych
okółków o 3 łuskowatych pręcikach.
Kwiaty żeńskie bardzo małe i niepozorne, zielonkawe, prosto wzniesione, składające
się z licznych 3- członowych okółków o podłużnie spiczastych listkach łuskowych.
Trzy zalążki są umieszczone szczytowo pomiędzy trzema najwyższymi łuskowatymi
listkami.
Szyszkojagody. Łuski kwiatów żeńskich po zapyleniu zrastają się w jedną i mięsistą szyszkojagodę
otaczającą 3 nasiona. Niedojrzałe szyszkojagody są zielonkawe, wielkości
grochu i nieprzyjemne w smaku. Dojrzewają dopiero jesienią drugiego lub trzeciego roku. Mają ok. 1 cm
średnicy, są czarnobrunatne, niebieskawo oszronione, na krótkich trzoneczkach.
Nasiona słabo 3.kanciaste, jasnobrunatne, z twardą łupiną.
Pochodzenie: Północna i środkowa część Europy, Azji i Ameryki Północnej.
Rozmaitości:
Jałowiec ma właściwości prozdrowotne. W ziołolecznictwie wykorzystuje się szyszkojagody,
igły i drewno. Zaleca się stosowanie jałowca w artretyzmie, cukrzycy i nadczynności
tarczycy. Leki z jałowca można przyrządzać jako napary, wyciągi wodne i nalewki, syropy,
wino i piwo. Z owoców jałowca robi się znany alkohol - gin. Jałowiec wykorzystuje
się też w kuchni, jako przyprawa do pasztetów, marynat oraz potraw z dziczyzny
i bigosu nadając im korzennego, balsamicznego zapachu. Drewno jałowca ma zastosowanie przy wędzeniu wędlin i ryb.
Drzewa podobne: Podobny do niektórych cyprysów i cyprysików.
Lokalizacja zdjęć: Zdjęcia pochodzą głównie z terenu MłDK, parków i skwerów w Żyrardowie.
Cechy drzewa:
Jałowiec wirginijski to wysokie drzewo do 30 metrów wysokości. Boczne gałęzie
z wiekiem odstają lub zwisają. Korowina szara lub czerwonobrązowa.
Liście. Igły łuskowate i szpilkowate, ustawione naprzeciw siebie parami. Do 12 mm długości. Ostro zakończone z odstającym wierzchołkiem
- szorstkie w dotyku.
Owoce. Drobne szyszkojagody, kuliste do 6 mm średnicy. Pokryte
granatowoniebieskim nalotem. Dojrzewają już w pierwszym roku jesienią.
Pochodzenie: Wschodnia część Ameryki Północnej.
Rozmaitości:
Jałowiec wirginijski posiada piękne drewno o wiśniowoczerwonym zabarwieniu i silnym aromacie. Roztarte gałązki cechują się ostrym i nieprzyjemnym zapachem.
Roślina dwupienna. Sprowadzony do Europy w 1664 roku, a do Polski w XIX wieku. Bardzo wytrzymały na mrozy i suszę. Mało wymagający w aspekcie
gleby. Preferuje miejsca nasłonecznione. Rozmnaża się z nasion. Często spotykany w parkach i na cmentarzach.
Odmiany jałowca wirginijskiego: Blue Cloud, Blue Mountain, Burkii, Canaertii, Elegantissima, Frosty Morn, Glauca, Globosa, Golden Spring, Grey Owl, Hetz, Kosteri, Pendula, Pyramidalis, Schottii, Sulphur Spray, Tripartita.
Drzewa podobne: Podobny do niektórych cyprysów i cyprysików.
Lokalizacja zdjęć: Cmentarz w Żyrardowie, arboretum w Rogowie.