Cechy drzewa:
Klon Czonoskiego to drzewo do 7 metrów wysokości. Korowina szarozielona, brązowawa, nierzucająca się w oczy i mało atrakcyjna.
Liście. Liście zielone, 5 klapowe, klapy głęboko wcięte, na brzegu tępo ząbkowane. Ogonki liściowe czerwonawe kilkucentymetrowej długości.
Kwiaty. Kwiaty bardzo urokliwe, jak na kwiaty klonu. Małe, żółtawozielone z 9 płatkami i z czerwonymi pylnikami, zebrane we wzniesione grona. W każdym ok. 10 kwiatów, długość 2–5 cm.
Owoce. Skrzydlaki czerwonawe na wzniesionych, luźnych gronach.
Pochodzenie: Japonia, Wyspy Kurylskie.
Rozmaitości:
Klon Czonoskiego naturalnie rośnie w siedliskach subalpejskich, na wysokości między 1400-2500 metrów. Rzadkość w Polsce - spotykany tylko w kolekcjach dendrologicznych i hobbystycznych.
Drzewa podobne:
Trudny do odróżnienia i identyfikacji w okresie, kiedy nie ma kwiatów i skrzydlaków. Podobny do klonu drobnokwiatowego.
Lokalizacja zdjęć: Arboretum w Rogowie.
Cechy drzewa:
Klon drobnokwiatowy to drzewo do 8 - 10 metrów wysokości. Często też spotykane w niższych formach krzewiastych. Kora początkowo zielona, z upływem lat staje się szarobrązowa. Gałązki nagie, czerwone do purpurowobrązowych, przechodzące w białe paski. Pąki patykowate, podłużne do podłużno-lancetowate, z dwiema parami łusek zastawkowych.
Liście. Liście do 8 cm szerokości, 5. klapowe, bardzo głęboko powcinane. Brzegi ostro podwójnie ząbkowane. Górna powierzchnia ciemnozielona, dolna powierzchnia bledsza, z rdzawym omszeniem, początkowo w kącikach nerów i wzdłuż nerwów wtórnych, czasami utrzymujące się dłużej. Ogonek liściowy o długości 3–8 cm, czerwonawy, nagi i ryflowany. Początkowo wiosną czerwonawe, latem zielone, a na jesieni szkarłatne, wręcz krwistoczerwone. Bardzo urokliwe.
Kwiaty. Kwiaty małe, żółtawe zebrane w długich, zwisających wiechach.
Owoce. Skrzydlaki zebrane w długich gronach po kilkadziesiąt sztuk. Owocuje dość obficie.
Pochodzenie: Japonia: Honshu, Shikoku, Kyushu.
Rozmaitości:
Bardzo rzadki w Polsce. Preferuje półcieniste i wilgotne stanowiska, chociaż do pełnego, jesiennego wybarwienia liści wymaga dużej ilości słońca. Odporny na nasze mrozy. Idealny do małych ogrodów i do ciasnych przestrzeni. Często wykorzystywany, jako akompaniament dla innych roślin w większych ogordach. Wprowadzony do uprawy w 1879 roku przez Charlesa Mariesa.
Drzewa podobne:
Często mylony jest z klonem Czonoskiego (Acer tschonoskii), który rośnie również w górach Japonii. Ma jednak mniejszy rozmiar kwiatu (stąd epitet micranthum), liście również mniejsze, często z drobniejszymi, głębszymi ząbkami, skrzydlaki również mniejsze niż u klonu Czonoskiego.
Lokalizacja zdjęć: Arboretum w Rogowie.
Cechy drzewa:
Klon diabelski to drzewo do 15 metrów wysokości. Korona szeroka. Korowina brązowawa - mało atrakcyjna. Młode gałązki są brązowe lub czerwonawobrązowe, potem zmieniają kolor na jasnoszarobrązowy.
Liście. Liście 5-klapowe, duże, do 15 cm szerokości. Są sercowate i rzadko są zasadniczo skrócone. Klapy są szeroko jajowate, spiczaste i ząbkowane z zębami szeroko ostrymi lub tępymi. Na początku ciemnozielone i obustronnie owłosione, później owłosienie z wierzchu zanika. Jesienią liście przebarwiają się na: brązowawo, czerwono i pomarańczowo.
Kwiaty. Kwiaty czerwonawe, łososiowe lub ceglastoczerwone w zwisających kwiatostanach. Pojawiają się wczesną wiosną, zanim liście całkowicie się rozwiną. Bardzo urokliwe.
Owoce. Skrzydlaki ustawione pod kątem ostrym, o grubych, szarawo owłosionych, bardzo twardych orzeszkach. Wiszą pojedynczo lub po kilka, kilkanaście obok siebie na kilkucentymetrowych ogonkach. Zjawiskowe.
Pochodzenie: Japonia - rośnie na zalesionych zboczach górskich wyłącznie na wyspach Honsiu, Shikoku i Kyushu.
Rozmaitości:
Rzadkość w Polsce. Nazwa klonu diabelskiego pochodzi od charakterystycznych skrzydlaków przypominających rogi diabła - u nasady widoczne są dwa stwardniałe wyrostki. Tak naprawdę są to wystające, kędzierzawe znamiona kwiatów, które zachowują się na skrzydlatych nasionach. Wykazuje dużą mrozoodporność. Urodziwe drzewo do szerszego rozpowszechnienia w naszych parkach.
Drzewa podobne:
Dość łatwy do identyfikacji ze względu na charakterystyczne, owłosione skrzydlaki o kształcie rogów diabła i czerwony dużych kwiatostanów. W czasie poza kwitnieniem i owocowaniem możliwy do pomylenia z jaworem - ze względu na podobne liście.
Lokalizacja zdjęć: Arboretum w Rogowie.
Cechy drzewa:
Klon Forresta to jeden z piękniejszych klonów ze względu na barwy i paski kory. Drzewo osiąga kilka metrów wysokości, najczęsciej do 5-6 metrów. Często - nie przycinane - rośnie w formie krzewiastej. Kora zielonawa z białymi paskami. Z wiekiem na korze klonu Forresta pojawiają się brązowo-białe plamy - pęknięcia kształtem przypominające romby, co dodatkowo wzbogaca urok tego pięknego drzewa. Plamy te mogą być pomocne w rozpoznaniu tego gatunku drzewa.
Liście. Liście początkowo jasnozielone i błyszczące, następnie zielonawe, a jesienią przybierają kolory żółtawe.
Kwiaty. Kwiaty małe, żółte w długich, zwisających gronach.
Owoce. Skrzydlaki w zwisających gronach - podobne do jaworowych.
Pochodzenie: Chiny. Pochodzi z Himalajów i pobliskich gór w południowo-zachodnich Chinach, Birmie i północno-wschodniej części subkontynentu indyjskiego.
Rozmaitości:
Z tym klonem jest problem taksonomiczny i nazewniczy. Znane jest kilka bardzo podobnych podgatunków klonu rozpierzchłokwiatowego Acer pectinatum: Acer pectinatum subsp. forrestii, Acer pectinatum subsp. laxiflorum, Acer pectinatum subsp. maximowiczii, Acer pectinatum subsp. pectinatum, Acer pectinatum subsp. taronense.
Drzewa podobne:
Bardzo trudny to identyfikacji - podobny do wielu klonów o wężowatej korowinie.
Lokalizacja zdjęć: Arboretum w Rogowie.
Cechy drzewa:
Klon kapadocki to drzewo do 20 metrów wysokości o rozpostartej koronie. Kora jest zielonkawo-szara, gładka u młodych drzew, a po osiągnięciu dojrzałości płytko bruzdowana.
Liście. Liście ciemnozielone, dłoniasto klapowane, z 5-7 klapami, 6-15 cm średnicy, u nasady sercowate. Klapy o długich, zaostrzonych wierzchołkach. Z wyglądu przypominają liście klonu pospolitego lub platana klonolistnego. Jesienią przebarwiają się na żółto.
Kwiaty. Kwiaty niepozorne, zebrane w baldachogronach po 15-30 sztuk, żółtozielone z pięcioma płatkami o długości 3-4 mm. Kwitnienie następuje wczesną wiosną.
Owoce. Owoce - skrzydlaki rozwarte pod kątem 180 stopni, przypominające owoce klonu pospolitego.
Pochodzenie: Azja Mniejsza od środkowej Turcji (starożytnej Kapadocji) na wschód wzdłuż Kaukazu, Himalajów, do południowo-zachodnich Chin.
Rozmaitości:
Wrażliwy na suszę, silne mrozy i wiosenne przymrozki. Po złamaniu łodygi liści krwawią mlecznym lateksem. W uprawie wykazuje silną tendencję do wytwarzania licznych odrostów korzeniowych, co jest cechą rzadką u klonów.
Drzewa podobne: Bardzo trudny do identyfikacji.
Lokalizacja zdjęć: Arboretum w Rogowie.