Cechy drzewa:
Kuningamia chińska to drzewo iglaste. U nas dorasta do 10 metrów wysokości. Korowina kasztanowo-czerwona. Pędy rozgałęzione okółkowo, naprzeciwlegle i dwurzędowo.
Igły. Igły intensywnie zielone, wąskie, sztywne, ostro zakończone i ułożone skrętolegle. Na spodzie igły mają dwa jasne paski - aparaty szparkowe. Gałązki delikatnie wygięte.
Szyszki. Szyszki większe od modrzewiowych, rudo-brązowawe z trójkątnymi łuskami. Rozwój drzewa bardzo wolny. Szyszki pojawiają się dopiero po ok. 10 latach.
Pochodzenie: Chiny.
Rozmaitości: Kuningamia chińska jest ciekawym okazem dla kolekcjonerów dendrologicznych. Niestety jest bardzo wrażliwa na mrozy i potrafi u nas przemarzać. Uszkodzenia mrozowe możliwe są już poniżej -18 stopni C. Jednakże widywane przeze mnie kuningamie świadczą o dość dobrej ich regeneracji po takich ostrych zimach lub o szybkim ich hartowaniu się. Uszkodzenia widywałem na pojedynczych gałęziach, a nie na całym drzewie.
Ze względu na gęstość igieł w czasie dużych opadów śniegu zaleca się jego strącanie. Ciężki śnieg może powodować łamanie gałęzi kuningami.
Drzewo chcarakteryzuje się gubieniem dużej liczby igieł, a czasam wręcz całych dolnych, starszych pędów.
Drzewa podobne: Z daleka liście kuningami są nieco podobne do araukarii, które mają liście całobrzegie i zupełnie inaczej ułożone. Dużo trudniej rozróżnić ją od torreji, która ma bardziej regularnie i dwurzędowo ułożone igły.
Lokalizacja zdjęć: Arboretum w Rogowie, Sarbinowo.