Cechy drzewa: Olcha sercowata to drzewo osiągające wysokość do 25-30 metrów. U nas dużo niższe - rośnie do 10 metrów wysokości. Drzewo o stożkowatej koronie z gładką, bladoszarą korą, która u starszych drzew jest lekko spękana.
Liść. W większości sercowate (stąd wzięła się nazwa gatunku), w dużej części jajowate (szczególnie za młodu), osiągają do 10 cm długości. Jasnozielone, błyszczące. Od spodu nieco bledsze, delikatnie owłosione w kątach nerwów. Drobno ząbkowane na brzegach. W dotyku skórzaste. Jesienią opadają zielone, nie przebarwiając się.
Kwiaty. Kwiaty męskie zebrane w kwiatostany w postaci zwisających kotek, w kolorze żółtym do 7,5 cm długości. Kwiaty żeńskie w kotkach krótszych, czerwonych i wzniesionych.
Kwitnienie. Kwitnie wczesną wiosną przed pojawieniem się pierwszych liści.
Owoc. Szyszkowaty owocostan do 2 cm długości, zawiera liczne nasiona. Większy niż u olszy czarnej.
Pochodzenie: Włochy, Korsyka, Albania
Rozmaitości: Olcha sercowata coraz częściej jest wykorzystywana przez zieleń miejską w dużych miastach. W młodości wrażliwa na większe mrozy.
Drzewa podobne: Liście olchy sercowatej przypominają nieco lipy i lilaki. Oczywiście pozostałe części drzewa wskazują już na olchę.
Lokalizacja zdjęć: Ulice Warszawy, arboretum w Rogowie.
Nazwa angielska: The Italian alder.