Cechy drzewa:
Buk zwyczajny to drzewo wysokości do 40 metrów. Pień prosty, a u starszych gatunków z grubymi żebrami. Kora cienka, jasnoszara.
Liście. Liście owalne lub eliptyczne, skrętoległe długości 10-15 cm. Początkowo intensywnie zielone, potem delikatnie ciemno-zielone. Jakby polakierowane, lekko błyszczące, sztywnawe.
Kwiaty. Kwiaty męskie zebrane w pęczki zwisające na długich osadkach. Składają się z 10–15 pręcików i krótkiego czerwonobrunatnego okwiatu w kształcie rurki. Kwiaty żeńskie zebrane po dwa, otoczone czteroklapową okrywą, która w miarę dojrzewania drewnieje tworząc tzw. miseczkę.
Owoce. Owoce to tzw. bukiew - zdrewniała torebka, po dojrzeniu otwiera się 4 klapami uwalniając jeden lub dwa trójkanciaste orzeszki koloru brązowawego.
Pochodzenie: Środkowa Europa.
Rozmaitości:
Buk ma dość duże wymagania wobec wilgotności gleby i czystości powietrza. Preferuje miejsca zacienione. Bardzo popularny w lasach północnej i południowej części kraju. W centrum Polski występuje rzadziej ale bywa sadzony w parkach i na skwerach. Buk doskonale nadaje się na żywopłoty, gdyż dobrze znosi przycinanie. Owoce buka to doskonałe pożywienie dla zwierząt leśnych i parkowych.
Drewno buka jest twarde, ale lekkie i łatwe do obróbki. To podstawowy materiał dla budownictwa i stolarstwa. Używany także do wyrobu parkietów i mebli.
Buk Sobieskiego ze Świerklan (woj. śląskie, powiat rybnicki) był największym pod względem obwodu jednopniowym okazem tego gatunku w Polsce (732 cm). 14 czerwca 2021 roku drzewo uległo jednak rozłamaniu, a potem zniszczeniu.
Drzewa podobne:
Amator rozpoznawania drzew często myli buka z grabem. Liście buka są błyszczące i bardziej okrągłe, ciemniejsze, po zwiędnięciu późną jesienią wiszą na drzewie aż do wiosny, grabowe szybko opadają. Owoce tych drzew już zupełnie inne.
Lokalizacja zdjęć: Żyrardów park Dittricha, parki w Kołobrzegu i w warszawskich Łazienkach oraz Park Ujazdowski.
Cechy drzewa:
Wysokie drzewo o szerokiej kolumnie. Pokrojem bardzo podobne do buka pospolitego. Liście wiosną intensywnie purpurowoczerwone. Latem purpurowe ale jesienią czerwień blaknie i liście robią się zielonkawe. Orzeszki również purpurowe. Preferuje miejsca nasłonecznione, tak jak inne odmiany buka o barwnych liściach. Zwany także purpurowolistnym (fagus atropunicea) lub (fagus purpurea).
Lokalizacja zdjęć: Park w Żelazowej Woli, Park Saski w Warszawie, park w Radziejowicach.
Cechy drzewa:
Odmiana różniąca się od gatunku tylko liśćmi. Liście wąskie, zatokowo klapowane, mocno powcinane, zwężające się ku wierzchołkowi. Jesienią ładnie przebarwia się na żółto i brązowo. Rośnie do 20 metrów wysokości. Rzadko spotykana odmiana w naszych parkach.
Lokalizacja zdjęć: Arboretum w Rogowie.
Cechy drzewa:
Bardzo dekoracyjna, wręcz malownicza, odmiana o zwisających gałęziach, dotykających aż do samego podłoża. Przyjmuje bardzo ciekawe formy - idealna, jako soliter do dużych ogrodów. Zachwyca w sezonie, jak i w okresach bezlistnych. Dużo szerzej rozrastająca się na boki i dużo niższa od podstawowego gatunku. Spotykana w naszych starych parkach.
Lokalizacja zdjęć: Park Saski i Łazienki w Warszawie.
Cechy drzewa:
Coraz częściej spotykana odmiana w przydomowych ogródkach. Bardzo dekoracyjna - łącząca cechy odmiany purpurowej i zwisającej. Nie tak szeroka jednak jak poprzedniczki.
Lokalizacja zdjęć: Ogródki przydomowe.