Cechy drzewa:
Dąb węgierski to drzewo dorastające do 30 metrów wysokości - u nas niższe zazwyczaj do 15-20 metrów. Korona drzew jest kulista i szeroko. Kora ciemno szarawa i bruzdowata. Pąki eliptyczne do 1 cm długości. Początkowo szkarłatne, następnie szarobrązowe. Nie posiadają przylistków. Młode pędy owłosione, stare nagie, oliwkowozielone.
Liście. Liście odwrotnie jajowate, duże. Osiągają 10–25 cm długości oraz 8–15 cm szerokości - większe niż u naszych popularnych dębów. Posiadją 6–10 podługowatych, regularnych, głęboko wciętych klap. Wierzchołek zaokrąglony (często z trzema małymi klapkami). Górna powierzchnia liścia błyszcząca, nieco szorstka, barwy ciemnozielonej, od spodu bardziej miękka i szaro owłosiona. Ogonek liściowy owłosiony, osiąga długość 2–12 mm. Jesienią przebarwia się na żółte, wręcz złote tony.
Kwiaty. Podobne, jak u naszych dębów, długie do 8 cm, żółto-brązowe.
Owoce. Żołędzie o elipsoidalnym kształcie, siedzące lub na krótkich szypułkach. Dorastają do 20–25 mm długości i 12–15 mm średnicy. Osadzone są pojedynczo w miseczkach o półkulistym kształcie, z szerokimi, ściśniętymi i owłosionymi łuskami. Orzechy siedzą w miseczkach do 1/3 długości.
Pochodzenie: Bałkany, Basen Morza Śródziemnego, Azja Mniejsza.
Rozmaitości: Bardzo rzadko spotykany w naszych starych parkach. Przydomek frainetto pochodzi z języka włoskiego gdzie „franetto” oznacza słowo drzewo. Dość dobrze wytrzymuje nasze mrozy. Bardzo odporny na długotrwałe susze.
Drzewa podobne: Niestety z liści dość podobny do naszych dębów bezszypułkowych - ma jednak od niech większe liście.
Lokalizacja zdjęć: Arboretum w Rogowie, ul. Jaktorowska w Warszawie (dąb Korczaka).
Cechy drzewa:
Dąb szkarłatny to drzewo rosnące do 20-25 metrów wysokości. U nas dużo niższe. Młode pędy brodawkowate, nieowłosione. pąki zimowe owłosione w kierunku wierzchołków.
Liście. Liście do 15 cm długości, odwrotnie jajowate lub owalne, zwężające się u nasady, głęboko siedmio-, czasami dziewięciopłatkowe. Płaty podłużne lub trójkątne, grubo i nierównomiernie ząbkowane na wierzchołku. Ciemnozielone na wierzchu i bledsze od spodu, po obu stronach błyszczące i nagie, z wyjątkiem kępek brązowawego puchu w kątach nerwów na spodzie. Wiosną czerwonawe, potem świeżo zielone. Jesienią liście przebarwiają się na szkarłatne barwy. Zachowuje liście do listopada i grudnia, a przez ostatnie tygodnie są one jaskrawoczerwone. Potem brązowieją. Jednak wczesne jesienno-zimowe przymrozki powodują więdnięcie liści przed ich przebarwieniem. Drzewa wyhodowane z nasion nie zawsze dają takie piękne jesienne kolory liści.
Kwiaty. Podobne, jak u naszych dębów.
Owoce. Żołędzie 1 do 2,5 cm długości, 1,5 cm szerokości, jedna trzecia do połowy schowana w głębokiej, cienkokrawędzistej miseczce. Żołędzie o charakterystycznych żłobieniach na spodzie.
Pochodzenie: Wschodnia Ameryka Północna.
Rozmaitości: Bardzo rzadko spotykany w naszych starych parkach.
Drzewa podobne: Liście ma bardzo podobne do często spotykanego u nas dębu błotnego - ma jednak odmienne żołędzie, ale u nas ciężko spotkać owocujące drzewa.
Lokalizacja zdjęć: Arboretum w Rogowie.