Cechy drzewa:
Głóg Lavallego to drzewo do 4-6 metrów wysokości o bardzo powolnym wzroście. Często rośnie w formie wielopiennej albo wręcz krzewiastej. Korona deliatnie stożkowata. Kora dość typowa dla głogów - brązowo-popielata. Na pędach widoczne nieliczne, krótkie ciernie do 5 cm długości. Kwitnie i owocuje obficie.
Liście. Liście dość nietypowe dla głogów. Są błyszczące, skórzaste, wydłużone, ciemnozielone, dość duże do 10 cm długości i prawie całobrzegie, z tylko lekko zarysowanym ząbkowaniem.
Kwiaty. Białe z żółtymi środkami i pomarańczowymi pylnikami. Duże do 2 cm, zebrane po kilknaście sztuk w kwiatostanie.
Kwitnienie Kwitnie bardzo późno - na początku czerwca.
Owoce. Owoce elipsoidalne, duże o długości około 1,5-2 cm. Początkowo zielone, nieco owłosione, po dojrzeniu pomarańczowoczerwone. Utrzymują się na gałęziach aż do kolejnej wiosny. Przypominają owoce jarzębów.
Pochodzenie:
Naturalna hybryda dwóch innych gatunków: głogu ostrogowego (Crataegus cruss-galli) oraz (Crataegus stipulacea), która powstała około roku 1880 w Arboretum Segrez we Francji. Posiada cechy obu rodziców.
Rozmaitości:
Jesienią na słonecznych stanowiskach liście przebarwiają się na pomarańczowe, czerwone, a czasami wręcz purpurowe barwy. Wyśmienite drzewo na nieużytki, odporne na zanieczyszczenia i suszę. Jest w pełni mrozoodporny.
Drzewa podobne: Błyszczące liście czynią głóg Lavallego bardzo wyjątkowym i dość łatwym do rozpoznania, jeśli tylko się wie, że taki głóg w ogóle istnieje. Oczywiście podobny jest do rodzica - spotykanego czasami głogu ostrogowego.
Lokalizacja zdjęć: Arboretum w Rogowie, Warszawa skwer przy Lindleya.