Cechy drzewa:
Klon jesionolistny to dwupienne drzewo do 15 metrów wysokości. Pędy zielone, nagie, pokryte
woskowym nalotem. W młodości pędy barwy błękitnoszarej.
Liście. Liście jasnozielone, pierzaste, najczęściej 3-5 listkowe a czasami
7-9 listkowe. Listki jajowato wydłużone, ostro piłkowane. Listek wierzchołkowy
często klapowany. Liście na jesieni przebarwiają się na żółto.
Kwiaty. Kwiaty ukazują się przed rozwojem liści: żeńskie w zwisających gronach, a męskie
w gęstych wiązkach na długich szypułkach.
Owoce. Skrzydlaki ustawione są pod kątem ostrym, po dojrzeniu utrzymują się na drzewie aż do wiosny.
Pochodzenie: Wschodnie i środkowe obszary USA.
Rozmaitości:
Klon jesionolistny nie potrzebuje specyficznych warunków glebowych. Bardzo wytrzymały na suszę i
zanieczyszczenia powietrza. Łatwo rozmnaża się z nasion. Rośnie bardzo
szybko ale żyje krótko i jest kruchy - gałęzie są często łamane przez wiatry i zalegający na nich śnieg. Jeden z pierwszych klonów budzący się po zimie.
Drzewa podobne:
Jeden z łatwiejszych klonów do identyfikacji. Jeden z nielicznych klonów występujący u nas ze złożonymi liśćmi.
Lokalizacja zdjęć: Żyrardów - klon jesionolistny rośnie niemal wszędzie.
Odmiany:
Odmiana 'Flamingo' to niezwykle dekoracyjne drzewo. Generalnie zachowuje cechy klonu jesionoloistnego z wyjątkiem liści. Te są dwubarwne - białe i zielone. Kolor biały przeważa po stronie brzegowej liścia. Spotykana w naszych parkach.
Odmiana 'Variegatum' to także dekoracyjne, niskie drzewo. Liście również dwukolorowe, zielone z kremowymi plamami. Rzadziej spotykana niż 'Flamingo'.
Odmiana 'Odessanum' to kolejne dekoracyjne, drzewo, dużo wyższe od pozostałych odmian. Liście jednokolorowe, początkowo wiosną kanarkowo żółte, później latem stają się żółto-zielone. Spotykana w starych parkach i wśród nowych nasadzeń.
Odmiana 'Kelly's Gold' to rzadkość u nas. Osiąga góra 4 metry i ma zaokrągloną koronę. Liście zielonożółtawe przez cały sezon.
Odmiana 'Winter Lightning' to rzadkość u nas. Jej młode pędy mają żółtawe barwy i ślicznie prezentują się zimą. Liście w pełnym słońcu są złotawe, a w pochmurne dni słomkowe i miodowe. Jesienią wyglądają przeuroczo.
Cechy drzewa:
Klon srebrzysty to drzewo do 40 metrów wysokości. U nas zazwyczaj dużo niższe. Korona szeroka, dolne gałęzie zwisające. Kora koloru brązowo-szarego, na starość łuszczy się podłużnymi, odstającymi płatami. Charakterystyczna i ułatwiająca identyfikację tego drzewa.
Liście. Liście do 14 cm długości, 5-klapowe, głęboko klapowane. Z wierzchu jasnozielone
a od spodu srebrzystoszare. Na jesieni przebarwiają się na żółto, rzadziej czerwonawo.
Kwiaty. Kwiaty czerwonawe, rozwijają się bardzo wcześnie
- już w marcu. Mogą być cechą rozpoznawczą nadejścia wiosny.
Owoce. Skrzydlaki dość dużych rozmiarów (do 5 cm długości) i niesymetryczne. Jeden wyraźnie większy od drugiego. Skrzydełka wygięte sierpowato. Skrzydlaki opadają latem. Jesienią nie ma ich już na gałązkach.
Pochodzenie: Wschodnie USA i Kanada.
Rozmaitości:
Wraz z klonem jesionolistnym, jako pierwsze z klonów wydają świeże pączki na wiosnę. Jest rośliną dwupienną. Klon srebrzysty jest odporny na mrozy i mało
wymagający w stosunku do wymagań glebowych. Kwiaty miododajne. Łatwo rozmnaża się z nasion. Odporny na zanieczyszczenia miejskie.
Uznawany jest za cenne drzewo do zadrzewień osiedlowych.
Jeden z najgrubszych klonów srebrzystych rośnie w parku pałacowym w Rytywianach w woj. świętokrzyskim i osiągnął ponad 100 lat. Posiada kilka pni i ich wspólny obwód wynosi 600 cm (dane z 2013 roku). Natomiast jeden z najstarszych klonów srebrzystych i o pojedynczym pniu rośnie w parku miejskim w Kościanie w woj. wielkopolskim - ma ok. 200 lat i 522 cm obwodu (dane z 2013 roku).
Drzewa podobne:
W miarę łatwy do identyfikacji. Posiada charakterystyczną korowiną, wcześnie kwitnie, a liście od spodu są srebrzystej barwy.
Lokalizacja zdjęć: Żyrardów, plac zabaw przy ul. Kościuszki, os. Wschód, Henryszew.